Een protestlied dat is ontstaan ten tijde van de muiterijen onder de soldaten van het Franse leger in 1917.

De locatie waar het lied zijn definitieve vorm kreeg was het dorp Craonne op het plateau van Californie in de Champagne.

Hier vonden de zeer bloedige gevechten plaats op 16 april 1917.

Deze veldslag was voor de Franse soldaten de druppel die de emmer deed overlopen.
Er brak muiterij uit waarmee dit lied ook zijn definitieve naam kreeg: Chanson de Craonne.


Het chanson de Craonne is in feite een eerbetoon aan de Franse soldaten die in mei 1917 weigerden terug te keren naar de loopgraven na het desastreuze offensief bij de Chemin des Dames waarbij 30.000 man sneuvelden en 80.000 man gewond raakten.

In veel van de Franse divisies brak muiterij uit, in totaal zou het om meer dan 30.000 militairen gaan.

Een aanzienlijk aantal van hen is berecht.
Zo'n 1400 soldaten werden tot zware gevangenisstraffen veroordeeld en 629 kregen een doodvonnis.

Op bevel van Generaal Petain is een flink aantal van hen daadwerkelijk ge-executeerd, het precieze aantal is onbekend.

Door de Franse autoriteiten is een poging gedaan de auteur van het lied te achterhalen.

Ondanks een beloning van een miljoen franc en eervol ontslag uit het leger voor degene die de schrijver van het lied bekend zou maken is de originele auteur steeds onbekend gebleven.

Het lied werd gezongen door de muiters op de wijs van een bestaand chanson (Bonsoir m'amour uit 1911).

Het ten gehore brengen van dit protestlied was tot in de jaren zeventig in Frankrijk verboden!

De versie die u nu hoort werd in 1973 door Marc Ogeret op vinyl uitgebracht.

Veelzeggend zijn onderstaande delen uit de tekst:

Als na acht dagen het verlof ten einde is
En we weer terug gaan naar de loopgraven
De plaats die zo nuttig is
Want zonder ons zouden we er van langs krijgen
Maar het is nu over, we hebben het daar gehad
Niemand wil meer marcheren
Neerslachtig, en met hartstochtelijk snikken
Zeggen we adieu tegen de burgerij
Zonder geroffel op de trommels en zonder trompetgeschal
Gaan we met gebogen hoofd naar daarboven


Degenen met het geld, ze zullen terug komen
Omdat het voor hen is dat we sterven
Maar het is nu allemaal voorbij, alle infanteristen
Ze gaan in nu staking
Het is jullie beurt, al jullie rijke en machtige heren
Om het plateau te bestijgen
En als je oorlog wil voeren
Betaal dan met je eigen huid


Refrein:

Adieu la vie, adieu l'amour
Adieu toutes les femmes
Het is helemaal voorbij, en voor altijd
Met deze afschuwelijke oorlog
Het is in Craonne, op het plateau
Dat we onze huid verlaten
Want we zijn de veroordeelden
Wij zijn degenen die geofferd worden