La Chanson de Craonne |
Installeer de Flash Player Plug-in om audiovisuele bestanden te bekijken.
Een protestlied dat is ontstaan ten tijde van de muiterijen onder de soldaten van het Franse leger in 1917.
De locatie waar het lied zijn definitieve vorm kreeg was het dorp Craonne op het plateau van Californie in de Champagne. Hier vonden de zeer bloedige gevechten plaats op 16 april 1917. Deze veldslag was voor de Franse soldaten de druppel die de emmer deed overlopen. Er brak muiterij uit waarmee dit lied ook zijn definitieve naam kreeg: Chanson de Craonne. Het chanson de Craonne is in feite een eerbetoon aan de Franse soldaten die in mei 1917 weigerden terug te keren naar de loopgraven na het desastreuze offensief bij de Chemin des Dames waarbij 30.000 man sneuvelden en 80.000 man gewond raakten. In veel van de Franse divisies brak muiterij uit, in totaal zou het om meer dan 30.000 militairen gaan. Een aanzienlijk aantal van hen is berecht. Zo'n 1400 soldaten werden tot zware gevangenisstraffen veroordeeld en 629 kregen een doodvonnis. Op bevel van Generaal Petain is een flink aantal van hen daadwerkelijk ge-executeerd, het precieze aantal is onbekend. Door de Franse autoriteiten is een poging gedaan de auteur van het lied te achterhalen. Ondanks een beloning van een miljoen franc en eervol ontslag uit het leger voor degene die de schrijver van het lied bekend zou maken is de originele auteur steeds onbekend gebleven. Het lied werd gezongen door de muiters op de wijs van een bestaand chanson (Bonsoir m'amour uit 1911). Het ten gehore brengen van dit protestlied was tot in de jaren zeventig in Frankrijk verboden! De versie die u nu hoort werd in 1973 door Marc Ogeret op vinyl uitgebracht. Veelzeggend zijn onderstaande delen uit de tekst: Als na acht dagen het verlof ten einde is En we weer terug gaan naar de loopgraven De plaats die zo nuttig is Want zonder ons zouden we er van langs krijgen Maar het is nu over, we hebben het daar gehad Niemand wil meer marcheren Neerslachtig, en met hartstochtelijk snikken Zeggen we adieu tegen de burgerij Zonder geroffel op de trommels en zonder trompetgeschal Gaan we met gebogen hoofd naar daarboven Degenen met het geld, ze zullen terug komen Omdat het voor hen is dat we sterven Maar het is nu allemaal voorbij, alle infanteristen Ze gaan in nu staking Het is jullie beurt, al jullie rijke en machtige heren Om het plateau te bestijgen En als je oorlog wil voeren Betaal dan met je eigen huid Refrein: Adieu la vie, adieu l'amour Adieu toutes les femmes Het is helemaal voorbij, en voor altijd Met deze afschuwelijke oorlog Het is in Craonne, op het plateau Dat we onze huid verlaten Want we zijn de veroordeelden Wij zijn degenen die geofferd worden |